Güzin UYAN: İnsan Olmak

İnsan olmak sevgiden geçer.

"Sevgi"günümüzde basite indirilen ama bize Cenab-ı Allah'ın verdiği özel bir duygu.Çünkü sevmek ilk önce ondan geçiyor. Allah'a olan bağımız ve sevgimiz onun yarattıklarına yansıyor. Hani diyoruz ya "yaradılanı severim, yaratandan ötürü" bunun için de gerçek sevginin ruh ile olduğunu anlıyoruz. Ayeti kerimede " Sonrada düzeltip kılığına soktu ve kendi ruhundan ona üfledi de (böylece) size işiten kulaklar, gören gözler, anlayan kalpler var kıldı.Buna rağmen ne de az şükrediyorsunuz" (secde suresi 9.ayet). Bize verilen bu emanetin büyüklüğüne istinaden yaptığımız her işi ruhumuz ile yapmalıyız ki şükrünü eda edebilelim. O yüzden bu güzel hissi ruhumuz ile yansıtmalıyız. 

Mevlana Hz.dediği gibi;

      Ben sevdiğimi ne aklımla ne kalbimle severim. Olurya kalp durur....Akıl unutur...
      Ben sevdiğimi ruhumla severim ne durur ne unutur...

En temiz sevgiler çocuklara verdiğimiz sevgilerdir. Çocukların dünyasında yalan, riya,oyun yoktur.
Ne söylerseniz akıllarında o kalır. Benim canımın bir parçası manevi oğluma bebek iken ninni yerine "Sordum sarı çiçeğe" ilahisini söylerdim.O da onun verdiği huzur ile uykuya dalar saatlerce uyurdu.

Annesi almaya geldiğinde uyumadı değil mİ abla? diye sorunca ;
Yok uyudu derdim, şaşırır, "Allah allah senin evde bir şey var" derdi.

Benim evimde bir şey yoktu.Sadece teyzesinin ruhundan geçen sevgiyi hissediyor ve huzur ile beni üzmemek adına uyuyordu.Sizin ile bu olayla ilgili bir anımı paylaşmak istiyorum.Aklıma geldikçe gülerim.

Yine kuzenimin çocuğunu bana bıraktığı bir gün uyutmak için ayağıma aldım sallıyorum ve ben "sordum sarı çiçeğe" diye başladım ilahiye. Sonuna doğru baktım uyumuş dedim ve ayağımdan tam bırakacağım bir anda, yarım harfleri ve çok sevdiğim konuşması ile;
    --- Düzin anne Düzin anne,tardeşlerini sormadın daha diye ayağa benden önce kalktı.
Şimdi liseye gidiyor(allah ömür versin)benim manevi evlatlarımdan biri. Bizim paşamız. 

İnsan olmak dedik ya; çocukluktan başlıyor,sevgiden geçiyor. Biz ona hiç offf demedik, sorduğu her soruya anlayacağı dilde sevgimizi katıp cevap verdik. Bir gün 6-7 yaşlarındaydı eşim ile büyüyünce ne olacaksın diye sorduk.Verdiği cevap karşısında birbirimize baktığımızda gözlerimiz parlıyordu.
  Adam olacağım dedi.
Çünkü o biliyordu artık sevginin ne demek olduğunu insanlığın sevgi odaklı olduğunu. Ve bunu en iyi şekilde ona göre"adam" olarak bize göre insan olarak hayata geçireceğini.Ve öylede oldu.
Geçen sene TEOG sınavlarına girdi prensimiz. İki lise tercihi vardı. Biri Atatürk Lisesi diğeri Bornova Anadolu Lisesi,ama biliyorduk Atatürk Lisesine gitmeyi çok istiyordu. Çok az bir puanla kaçırdı.Ona puan farkın çok az aslında gidip Müdür ile konuşsak kontenjan açığı olabilir girebilirsin dediğimde, gözlerinden ateş fışkırdı ve bana,
"Güzin anne benim kısmetim bu okul, belki benden daha çok isteyen biri daha vardır onun hakkına giremem" dedi.

      İşte bu "ruh" ile verilen sevginin karşılığı idi. Çünkü o sevginin içinde Cenab-ı Allah tecelli ediyor. Kötülüğe izin vermiyor inşallah.

      Çok güzel bir yazı okumuştum
"insan yüreğindeki sevgi kadar insan"dır. 

Allah ruhumuz ve kalbimizi karartmasın.
Ruhumuz ile seveceğimiz insanları karşımıza çıkarsın.
Vessellam.

Güzin UYAN