2015 Ocak Bilançosu şöyle:
Oldukça etkili ve duygusal bir roman.
Romanda uzun yıllar çocuk sahibi olmak için mücadele veren bir doktor ile bilim kadınının aniden gelişen bir tramva sonucu yaadıkları konu ediliyor.
Bir yandan hukuk sistemi işlerken diğer yandan vicdani sesler duyuluyor ve minik mucize bir bebeğin bitkisel hayatta olan kadının içinde büyüyor olması gerçeği ile verilecek kararlar zorlaşıyor.
Geçmişte "asla yatağa bağımlı kalmak istemediğini özellikle belirten" ve an itibari ile bitkisel hayatta olan bir kadın ve doktor olan ve asla karısının iyileşmeyeceğini bile bir adam var. Peki bu adam eşinin hamile olduğunu ve yaşasa bu bebeği isteyeceğini bile bile hayatla son bağını keserek ruhunu huzura kavuşturabilecek mi?
İşte tam da böyle bir hikaye okumak isterseniz, bu sürükleyici kitabı mutlaka okuyun derim.
Romanın kahramanı Müzeyyen, ilkokul hayat bilgisi kitaplarındaki “ideal çocuk” tanımına harfi harfine uyan, çalışkan, uslu, terbiyeli, misafirlikte efendi, resim yarışmalarında birinci, annesinin ve öğretmeninin gözbebeği, kısaca feci derecede gıcık bir çocuk.
Babasının hayatını başka kadınlarla geçirmesini ve annesinin tüm öfkesini Müzeyyen’le paylaşmasını saymazsak, kendine göre düzenli ve mutlu bir hayatı var. Ancak bu düzen hiç beklemedik bir anda gelen kız kardeş Çiğdem yüzünden altüst oluyor.
Kardeşler arasında böyle kıskançlıklar olabilir diyeceksiniz. Müzeyyen’in derdi, sadece çocuksu bir kıskançlık değil; hayatı boyunca katlanarak büyüyen ve kız kardeşini aşıp genel olarak tüm insanları kapsayan bir nefret. Yıllar sonra iki kardeş, ölüm döşeğindeki babalarıyla vedalaşmaya gittiklerinde, Müzeyyen hem nefretiyle, hem de nefret ettikleriyle yüzleşmeye başlıyor. (http://www.hikmethukumenoglu.com/index.php/blog/ailecaybahcesi/)
İlk kez Yekta KOPAN okuyan ve kitabı bir kaç saatte severek beğenerek okuyan biri olarak çok beğendiğimi itiraf etmeliyim. Duygular çok yalın ve net ifade edilmiş. Yıllarca kardeşe duyulan kin ve öfke, aileye karşı hissedilen nefret ve en sonundaki kendi içindeki müthiş hesaplaşma kesinlikle okunmaya değer. İyi ki okumuşum dediklerimden.
Alper Canıgüz ile "Oğullar ve Rencide Ruhlar" eseri ile tanışmış ve tarzını çok beğenmiştim.
Bu kitapta da kahramanın yine 5 yaşındaki, Alper KAMU olunca tabi ki tadına doyum olmadı. Yine bir cinayeti aydınlatırken bir yandan da çocukça güldürdü beni. Ama sonu gerçekten hiç ummadığım şekilde bağlandı ve bu muhteşem final bence bu kitaba çok yakıştı. İlk kitabın devamı niteliğinde olmasına rağmen bağımsız okunduğunda da gayet anlaşılır bir eser.
Ve kitabın arka kapak yazısı şöyle:
"Bilirsiniz, insanlar doğar, ölür ve sonra büyür."
Dünyanın en küçük dedektifi geri döndü.
Alper Kamu 9 yıl sonra, hâlâ 5 yaşında.
Alper Canıgüzün eşsiz kahramanı Alper Kamuyla birlikte her türlü şiddetin hüküm sürdüğü bir atmosferde, kırık hayatların, küllenmiş aşkların ve daha nice esrarın peşinde kara mizahla yüklü yeni bir yolculuğa çıkıyoruz.
Kahramanımız, bu kez bir çocuğun ölümü ve eski bir aşk hikayesinin ardındaki gerçekleri ortaya çıkarmak için uğraşırken, "İnsanlığa dair kavrayışımızı biraz daha ileri götürmeyecekse bir cinayeti çözmenin ne anlamı var ki?"
diyen bir dedektife yakışacak şekilde, adalet kavramımızı sorguluyor.
Alper Kamu Cehennem Çiçeği;
ilk üç romanıyla edebiyatımızda kendine özgü ayrıcalıklı bir yer edinen Alper Canıgüzden kahkaha ve gözyaşının iç içe geçtiği büyülü bir serüven.
Nasıl oldu da ben bu güne dek Sabahattin Ali okumadım diye hayıflandığım, gerçek edebiyat lezzetini duyumsadığım okurken tüm yazılanları hissettiğim muhteşem bir eser.
İnsanın topluluk içinde kendini yapayalnız hissetmesini, gerçekten aşık olmanın kişiyi nasıl da değiştirip geliştirdiğini gözler önüne sermiş yazar.
Okurken bir kez daha "aslında bir kenarda kendi halinde sessiz sedasız" diye tabir ettiğimiz ve hatta bazen ruhen yoksun zannettiğimiz kişilerin içinde ne büyük anılar, geçmişlerinde ne büyük yaşanmışlıklar olabileceğini ve onlarca yıllık eşiniz, komşunuz, arkadaşınız bile olsa kimseyi izin verdiğinden fazla tanıyamadığımızı anladım bir kez daha.
Ve tanıtım yazısı şöyle:
"Her gün, daima öğleden sonra oraya gidiyor, koridorlardaki resimlere bakıyormuş gibi ağır ağır, fakat büyük bir sabırsızlıkla asıl hedefine varmak isteyen adımlarımı zorla zapt ederek geziniyor, rastgele gözüme çarpmış gibi önünde durduğum "Kürk Mantolu Madonna"yı seyre dalıyor, ta kapılar kapanıncaya kadar orada bekliyordum."
Kimi tutkular rehberimiz olur yaşam boyunca. Kollarıyla bizi sarar. Sorgulamadan peşlerinden gideriz ve hiç pişman olmayacağımızı biliriz. Yapıtlarında insanların görünmeyen yüzlerini ortaya çıkaran Sabahattin Ali, bu kitabında güçlü bir tutkunun resmini çiziyor. Düzenin sildiği kişiliklere, yaşamın uçuculuğuna ve aşkın olanaksızlığına (?) dair, yanıtlanması zor sorular soruyor.
Korku / Gerilim ki özellikle de psikolojik gerilim ve tıbbi gerilim okumayı ve izlemeyi çok severim. Aradığım tür aslında tek bir yazarda toplanmış ve ben yeni keşfetmişim. Tess Gerritsen !
Okurken çok keyif aldım. Sonu bilinen ve insanda ucuz amerikan filmlerinde hissi uyandıran gerilimler okumaktan sıkılmıştım.
Gerçekten başarılı bir kurgu söz konusu, tabi yazarın gerçek hayatta da bir tıp doktoru olması kitaptaki ayrıntıları çok daha gerçekçi kılmış.
Bundan sonra tüm seri ve bağımsız kitaplarını gözüm kapalı okurum. Tarzını ve üslubunu çok sevdim.
Edebi beklentisi olmayan ancak macera/gerilim arayanlar için tek solukta okunacak bir roman.
Tanıtım yazısı:
Tess Gerritsen tıpkı kahramanının neşterini kullandığı gibi kalemini ustaca oynatıyor.
Bu romanın her satırından kan sızıyor... Kitaba adını veren, planlı ve kanlı katil Cerrah gerilimi her an ayakta tutuyor.
Dr. Catherine Cordell Savannah'da seri cinayetler işleyen bir katilin vahşi saldırısına uğramıştır. Saldırgandan onu silahla vurarak kurtulmayı başarmıştır. Şimdi Boston'dadır. Ancak başka bir katil bu kentte de gerilim yaratmaktadır. Kadınların rahimlerini kesip alan ve korkunç işkencelere tabi tutan adama Cerrah adı verilmektedir. Catherine Cordell birdenbire bu katilin de hedefi haline gelecektir.
Çok satanlar listesinin müdavimlerinden Tess Gerritsen'in insan bedenini ve ruhunu en ince ayrıntısına kadar tarif ettiği tıbbî gerilim romanlarından beşincisi olan "Cerrah", inandırıcı kahramanları, sürükleyici diyalogları ve sürekli tırmanan gerilim duygusuyla bu türü sevenlerin hayran olacağı tarzda bir roman.
(Tanıtım Bülteninden)
(D&R daki tanıtım yazısı dışında ekleyeceğim tek şey müthiş bir babalar günü armağanı olacağı)
Önce ürkerek bastı pedallara... Kırmızı bisikletin dengesi bozuldu. Fark ettirmeden seleden tutup düzelttim.
Acemi sürücüyü iltifatlar ve ıslıklarla yüreklendirdim.
Şimdi bazen arkasından tuttuğumu bilmeden bisikleti kendisinin sürdüğünü sanıyor, bazen ise tuttuğumu sanıp gerçekten kendisi sürüyordu.
Zamanla bisikleti kimin yönettiğini ayırt edemez oldu.
Oysa ben farkındaydım:
Kırmızı bisiklet uçmaya hazırlanıyordu.Kırmızı Bisiklet'te Can Dündar "baba olma" serüvenini, kendi yaşadıkları üzerinden okurlarla paylaşıyor. Kendi babasıyla ilişkisini, "babba" kelimesini ilk duyduğunda yaşadığı coşkuyu, başlardaki uykusuz gecelerde hissettiklerini ve onu takip eden, "Hangi masalı okumalı, hangi oyuncağı almalı?" gibi endişeleri, bütün içtenliğiyle dile getiriyor.
Ve kırmızı bisikletin iki tekerlek üzerinde seyretmesiyle uyanan, "Hangi okula göndermeli, tarihi nasıl anlatmalı, doğumu nasıl öğretmeli, beladan nasıl esirgemeli?" gibi kaygılarla, giderek bir yol arkadaşına dönüşen oğluyla ilişkisini anlatıyor.
Can Dündar, Kırmızı Bisiklet'in 20. baskısını hazırlarken kitabı elden geçirerek yeniledi. Kendi yaşadıklarının yanı sıra başkalarının deneyimlerine; günümüz çocuklarının, gençlerinin ve anne babalarının sorunlarına da yer veren yazar, kitabın yeni halini, yakın zamanda kaybettiği babasına vedasını anlattığı yazılarla sonlandırdı.
Benim tanıdığım bildiğim Aşkım Kapışmak kişisel gelişim, aile / eş terapisi, psikoloji, davranış bilimleri ve beden dili uzmanıydı bu kitabı okuyana dek. Bu kitabın roman olduğunu fark ettiğinde karar verdim almaya. Hiç bir edebi değeri olmamasına rağmen kitabın başında verdiği ve her anne babanın mutlak okuması gereken bilgiler kadar, romanın kahramanının (gerçek hayattaki bir danışanının hikayesi olduğunu söylüyor yazar) duygularını ve yaşadıklarını dile getiriş biçimi de okunmaya değer bence.
Başta ebeveynler olmak üzere, çocuk psikolojisi üzerine çalışan, içinde çocuk barındıran her kurum ve kuruluş çalışanının da okuması gerekir diye düşünüyorum.
Çocuğunuzu tacizden korumak için önlem almak kadar tacize uğramış ve içine kapanmış bir çocuğu farke ederek kendisiyle barıştırmak ve topluma kazandırmak da büyük önem taşıyor aslında. Ve diğer yanda her ne kadar rahatlıkla telaffuz edilemese ve dudak uçuklatacak kadar ürkütücü gelse de ensest ilişki gerçeği!!!
Konu bir taraftan ensest bir ilişiye parmak basarken diğer taraftan, tacize uğrayan çocuklarda açılan derin yaraları ve yaşama tutunmaya çalışırken diğer yandan içten içe boğulmalarını gözler önüne seriyor.
Utanç verici bir aile dramı yaşayan Cesur'un, hayatta kalma, hayata tutunma çabası ve konuya ilişkin Aşkım Kaışmak tarafından yapılmış aa psikolojik değerlendirmeleri içeriyor.
Tanıtım Yazısı şöyle:
Yanından öylece geçip gittiğimiz, bazen acıdığımız, bazen ayıpladığımız, bazen komik ve eğlenceli bulurken bazen de kendimizi şanslı hissetmek için yargıladığımız, gerçekte empati kuramadığımız eşcinselliğe ve otizme dair 'Cesur' bir hikâye...
Üstelik gerçek... Üstelik derin... Deniz Akkaya
Bedenime ilk babam dokundu...Gel oğlum yanıma...Kimseye söylemeyeceksin bu oyunu, tamam mı oğlum..."
Dünyaya geldiğinde bomboş bir tuvaldir insan. Etrafındaki herkes alır eline fırçayı bir renk katar, bir resim yapar üzerine. Biten resim sensindir, seni anlatır. Seni o fırçalardan çıkanlar var eder. Bazen istemezsin, bazılarını silersin ellerinle, yenisini çizer boyarsın. Bazılarını silecek malzemen yoktur, onlar hep bir iz olarak kalır. Babamın üzerime yaptığı resmi silmeyi başaramadım, daha beterini yaptım:
Silmeye çalıştıkça anlamsız bir karanlık çıkardım ortaya.Bu kitabı okumayı bitirdikten sonra unutacaksınız beni, hayatınıza dönüp kaybolacaksınız, çünkü bizim gibiler sessizdir, kimseye anlatamazlar. Onlarsa kimse görmesin diye kuytuda hallederler işlerini. Sessiz çığlıklarımız sarar dünyayı ama kimse duymaz sessizliğimizi.Kişisel gelişim kitapları ile tanıdığımız Aşkım Kapışmak bu kez sürükleyici ve çarpıcı bir romanla çıkıyor karşımıza.
Bu kitabı salt kapağı için görüp aldım ve bir adı için elbette. Yazarı hiç okumamış ve duymamıştım. Genellikle arkasını okuma, çeşitli kitap sitelerinden ve bloglardan alacağım kitabı araştırma sonucu karar vermeme rağmen bu kez sadece iç güdülerimle hareket ederek aldım bu kitabı.
Olmazsa olmaz değildi bittiğinde ama iyi ki okudum kategorisinde yerini aldı yine de. Ebebi anlamda gerçekten dolu, tümceleri ve betimlemeleri yerinde ve tatmin edici.
Takıntılı bir öğretmenin tek düze ve alışılmışın dışında hikayesi olarak başlayan roman, önce bir sağlık ocağında memurluğa akabinde de tamamen yoksulluğa düşmesi ve işsiz kalmasıyla son buluyor.
Öyle kızlar, böcekler, çiçekler gelmesin aklınıza. Bu kitapta betimlemelerle bir öğretmenin düşüşü ve tutunamayışı anlatılıyor. Edebi anlamda 10 üzerinden 8 i hak etse de konu, sürükleyicilik ve içerik açısından 5 puan aldı benden.
Tanıtım Yazısı:
Kadınlar yırtıcı hayvan misali, adamlar ise korka korka ölüme giden sürüler… Kızböcekleri gündelik dilin yavanlığına dilin sonsuz olasılıklarıyla başkaldıran bir metin. Bir ayrıkotunun; düzenin dişlileri arasında hayatta kalma uğraşı veren bir "tutunamayan"ın; erkeğin kadınla imtihanını sorgulayan Bektaş Toztoprak'ın romanı.
(Tanıtım Bülteninden)
okurken iktidar denilen kavramdan, içinde bu hırsı taşıyanların hepsinden yine nefret ettim... Çünkü yazar, 1948 yılının penceresinden bakarak 1984 yılındaki baskıcı rejimi kurgularken, değindiği ayrıntılarla gerçekten de o baskıyı içinizde hissetmenizi sağlıyor. Düşünce Polisi var, Big Brother denilen partinin tepesindeki adamın her yerde broşürleri var, “Büyük biraderin gözü üzerinde” yazıyor nereye baksanız!
Parti
propagandası eşitlikten bahsetse de halk ile yöneticilerin
standartları arasında uçurumların olduğunu söylememe bile gerek
yok, ve ne yazık ki halk bunun farkında değil , tam da tahmin
ettiğiniz üzere!
Aşk,
bağlılık, arkadaşlık, akrabalık duyguları köreltilmiş, aşk
evliliği yapmak zaten yasak! Evlilik sadece partiye yeni çocuklar
doğurmak anlamını taşıyor. Zaten çocuklar kendi anne babalarını
partiye çok rahatlıkla ispiyonlayabilecek şekilde eğitiliyorlar.
Kulaklarıma “en
az 3 çocuk yapıınnn!”
söylemi geliyor bu noktada, inanın kusacak gibi oluyorum kitabı
okurken!
Parti
“çiftdüşün” diye bir teknik geliştirmiş, bu sayede akla
mantığa aykırı ne varsa “parti bağlılığı adına” rahatça
sorgulamadan kabul edilebiliyor. Toplumsal hafıza tamamen yok
edilmiş, hani “balık hafızalıyız” diyoruz ya, bu durum çok
çok güzel parti menfaati için kurgulanıyor.
İzleniyorsunuz,
telefonlarınız dinleniyor, sürekli propaganda altındasınız,
düşünmeniz yasaklanmış, sorgulamanız söz konusu bile olamaz.
Her evde mecburen var olan televizyonlarda hem propaganda yapılıyor,
hem de ne yaptığınız, ne konuştuğunuz o televizyonlar aracılığı
ile bir yerlerden izleniyor. Yazarın kurguladıklarının günümüzde
gerçekleştiğini düşündüğümde, daha bir ürperdim kitabı
okurken.
Kurgunun
en çarpıcı taraflarından biri de resmi tarihin parti tarafından
sürekli güncellenmesi! Evet, işlerine geldiği gibi eski
gazeteleri, kitapları, belgeleri değiştiriyor, hepsini yeniden
basıyor ve böylece geçmişteki suçları yok ediyorlar, hatta
insanlar hiç yaşamamış gibi tarihten siliniveriyor.
Demem
o ki, kitabı okurken iktidar hırsının nerelere
varacağını düşünmekten mide krampları yaşadım! Belki de bu
kadar negatif bir ortam anlatıldığı için 15 gün sürüklendi
elimde kitap, okurken geriliyor çünkü insan ister istemez, reddedesi
geliyor zaman zaman , atıyorsunuz kitabı elinizden "yok artık!" diye
söylenerek hem de!
Kitaptaki
kahramanımız Winston, orta halli bir memur ve bütün bu propaganda
ve baskıya rağmen partinin söylediklerinin yalan olduğunu
düşünüyor, yasak olduğu halde aşık oluyor hatta, bu ne cüret!
Elbette
düşünce polisi yakalıyor kendisini ve yıllarca süren
işkencelere tanık oluyoruz sonrasında..
Yani
ne diyeyim, herkesin okuması, ders alması, üzerinde düşünmesi
gereken bir kitap bu. Evet keyifli değil içinde anlatılanlar; ama
çarpıcı, sarsıcı, herkesin yüzleşmesi gereken gerçeklerle
dolu bir kurgu var içinde..
Okuyun,
okutun diyorum... (http://evdeyazar.blogspot.com.tr/2014/08/george-orwell-1984-kitab-ile-mide.html)
Tanıtım Yazısı:
Belirli bilinç düzeyi ve siyasi alt yapı öncesinde okumuş olmamdan kaynaklanmış olsa gerek sıkılmış olmam. Şimdi tekrar tekrar okumak için her yıl okuma planlarıma eklemeyi düşünüyorum.,
Hiç yorum yok
Yorum Gönder